خواص درمانی عسل

1. بیماری های قلبی

عسل دارای آنزیم هایی است که قادر به تجزیه و انحلال چربی ها بوده و لذا مصرف عسل باعث می شود که علاوه بر تامین انرژی فراوان برای تحریک و تقویت قلب، چربی های داخل قلب و عروق تحلیل روند و به این وسیله باعث گشاد شدن عروق و رفع تنگی آن ها، افزایش جریان خون در قلب و عروق و تنظیم فشار خون می شود و با چنین اثراتی طبعا از خطر بروز سکته قلبی کاسته می شود. مصرف 70 گرم عسل در روز به طور مداوم به مدت 1 تا 2 ماه موجب بهبود حالت عمومی بیماران قلبی می شود، ترکیب خون به حال طبیعی در می آید، مقدار هموگلوبین و تونوس قلبی-رگی بالا می رود.

2. بیماری های کلیوی

عسل ضدعفونی کننده خوبی برای مجاری ادرار است و در صورت مصرف پیوسته آن به صورت محلول در آب، باعث افزایش ادرار و خرد شدن سنگ های مجاری ادرار و کلیه می شود.

گلوکز که بسیار قابل گوارش و جذب است، ماده ی مغذی گرانبهایی برای یاخته های بدن می سازد و تعادل اسموزی (تعادل به هم ریخته در ورم های حاد کلیه) را بین خون و بافت ها تنظیم می کند و همچنین می توان آن را به عنوان یک داروی ادرار آور به کار برد. با وجود این لازم است بیماران کلیوی از لحاظ مقدار با نظر و تجویز پزشک مصرف کنند.

3. سلامت چشم

اهمیت ویتامین A در حفظ سلامتی چشم از سایر ویتامین ها و موادغذایی بیشتر است. ویتامین A نقش مستقیم در بازده کار چشم دارد و کمبود آن در بدن، علاوه بر کم شدن قدرت دید چشم، باعث شب کوری و در مراحل پیشرفته تر خشکی قرنیه چشم و در نهایت کوری کامل می شود. بنابراین هر نوع غذا که از ویتامین A سرشار باشد، به حفظ سلامت چشم کمک موثری می کند. عسل به عنوان یک ضماد در تسریع التیام زخم  ها و سئختگی های نواحی مختلف بدن و نیز در التیام سریع تر زخم، سوختگی و ورم چشم موثر است. ضماد مخلوط عسل و آب پیاز یا عسل و آب شبدر برای درمان سوختگی، زخم و اتهاب چشم موثر است.

4. بیماری های ریوی

عسل حاوی شماری از آنتی بیوتیک ها است که با آن ها خاصیت ضدعفونی کنندگی پیدا می کند. همچنین عسل با دارا بودن موادی چون اسانس تره بانتین، کافور و کاکوتی، باعث آرامش ریه ها و تخلیه ی اخلاط چرکی ریه ها می شود. همچنین مصرف عسل توسط بیماران مبتلا به امراض ریوی، باعث بالا بردن ذخایر انرژی بدن و افزایش قدرت مقاومت بدن می شود. مصرف عسل به تنهایی، عسل رقیق شده در آب سرد، عسل رقیق شده در شیر و مخلوط عسل و گلبرگ گل محمدی برای درمان سرفه، گرفتگی صدا، بیماری های عفونی ریه سودمند است.

5. بیماری های گوارشی

عسل ماده ای است ملین و کمک کننده به هضم غذاها که مصرف اندک ولی دائمی آن برای فعالیت طبیعی دستگاه گوارش توصیه شده است. عسل با داشتن آهن و منگنز به عمل هضم کمک می کند و از ترشح اسید اضافی ممانعت می کند. عسل با سایر خواصی که دارد، به طور غیر مستقیم باعث تنظیم ترشح شیره معده می شود و به عنوان یک مرهم موجب التیام زخم های معده می شود. خواص ضد میکروبی عسل باعث تقویت و تسهیل عمل دفع می شود و با عفونت ها مبارزه می کند. مصرف عسل در حالت ناشتا و به خصوص به صورت محلول در آب برای بهبود زخم های معده و روده توصیه شده است.

6. تسکین دردهای مفصلی

عسل به دلیل داشتن اسید فرمیک، داروی خوبی برای درمان بیماری های مفصلی و استخوانی که به صورت خوردنی و مالیدنی روی موضع درد توصیه می شود.

This post is also available in: English